ماه عاشقی

این شبها وقتی بیرون را نگاه می‌کنم چراغ خانه‌ها خاموش است مگر یک چراغ، آن هم آشپزخانه است. معلوم است بانویی در حال پختن سحری است در حالی که بقیه اعضای خانواده خواب هستند من عاشق این لحظات نابم هرچند واقعا گاهی ساعتهای طولانی روزه بی‌رمقم می‌کند. یک بانو که ازقضا همسر طلبه هم هست این کارها را ظلم به زن می‌داند صفحه‌ی اینستاگرام جالبی هم دارد این را گفتم که بدانید غیبت نمی‌کنم بلکه مطالبش با چندین هزار دنبال کننده لایک می‌شود، جدای از این طرز تفکر داشتم به این فکر می‌کردم چرا نسل‌های قبل از ما چندین برابر حجم کار بیشتری داشتند اما هیچ وقت خسته نشدند و غر نزدند؟  البته که خانه‌داری سخت است مخصوصاً تحمل نگاه اقتصادی جامعه با همه چیز تلخ است وگرنه بیهوده نامش جهاد نبود. آیا می‌توان این را به تغییر سبک زندگی توسط غرب مرتبط کرد؟